„Повторното обединување на двете Кореи“ во режија на Јуш Зидар и изведба на Народниот Tеатар од Битола ја носи публиката на длабоко емотивно патување.
Драмскиот текст, напишан од Жоел Померат, се состои од дваесетина делумно поврзани сцени, од кои дванаесет се оживеани во оваа продукција. Секоја приказна истражува различни аспекти на љубовта, семејството и човечките односи. Додавајќи лична димензија, автобиографските фрагменти од актерите беспрекорно се проткаени во наративот, збогатувајќи ја тематската длабочина и емоционалниот интензитет.
Иако сцените може да изгледаат неповрзани, ги обединуваат заеднички теми на отуѓеност, интимност, предавство, копнеж и универзалната борба за поврзување. Дијалогот е јасен и директен, ослободен од непотребни детали, прикажувајќи ликови во незаштитени моменти на ранливост, конфликти и самооткривање.
Режисерот Јуш Зидар направил неконвенционален концепт за оваа претстава, нудејќи нешто што ретко се гледа во нашите театри Пристапот го нагласува поетскиот израз, суптилноста и емоционалната длабочина, притоа давајќи приоритет на отвореноста и директната интеракција со публиката. Таа станува активен учесник во театарското искуство, целосно свесна за уметноста на театарот. Промените на сцената намерно се изведуваат пред очите на публиката, кршејќи ги традиционалните граници и зајакнувајќи ја врската помеѓу изведувачите и гледачите.
Актерите – Иван Јерчиќ, Викторија Степановска Јанкуловска, Валентина Грамосли и Никола Стефанов – влегуваат во повеќе улоги и односи во текот на претставата, непречено менувајќи се помеѓу тоа да бидат сторители или жртви. Особено впечатливо е што успеваат да останат неутрални, без да заземаат страни или да наметнуваат емоции. Со тоа ѝ даваат можност на публиката да ги интерпретира нивните постапки од своја перспектива.
Во согласност со уникатниот концепт на претставата, актерите се појавуваат и во неконвенционални „улоги“ како техничари, асистенти или дури и реквизитери. Овој дополнителен слој разновидност ја збогатува динамиката на сценските промени, правејќи ги актерските премини во секоја нова улога уште повпечатливи.
Марјан Неќак, композитор на музиката за оваа претстава, внесува силен емотивен набој со песната за сината птица, која се доживува како дополнителна сцена, беспрекорно спојувајќи текст и мелодија. Изведена од четворицата актери, таа служи како обединувачка нишка за нивните ликови, продлабочувајќи ја емоционалната димензија на приказната. На крајот на краиштата, нели сите ние носиме таква сина птица во себе?
Сценографското решение на Валентин Светозарев се одликува со едноставен и ненаметлив дизајн, совршено усогласен со концептот на претставата. Сепак, секоја сцена суптилно се одвива во посебен простор, речиси без претходна најава. Во комбинација со дизајнот на осветлувањето од режисерот, се создава интимен и моќен ефект.
Костимографијата на Благој Мицевски, инспирирана од секојдневниот живот, ги доближува ликовите до публиката и создава чувство на непосредна поврзаност. Таа овозможува публиката да се препознае во приказната и да се поврзе со емоциите и искуствата на ликовите. Како што се развива претставата, постепеното опаѓање на нивната облека го отсликува демаскирањето на нивните души, создавајќи моќна визуелна метафора за нивната емоционална ранливост.
Верувам дека речиси секој гледач ќе најде лична врска со барем една од прикажаните теми, при што некои ќе резонираат подлабоко од другите. Дури и ако не се идентификувате со одредена тема, доследноста во изведбата на актерите предизвикува толку длабока емпатија, што создава чувство како настаните да се одвиваат во вашиот живот. Оваа емотивна врска природно поттикнува размислување за презентираните прашања. А потоа доаѓа последната сцена — дизајнирана исклучиво за публиката — која не остава можност за бегство од тргнување на длабоко интроспективно патување.
Актерска екипа:
Иван Јерчиќ
Викторија Степановска Јанкуловска
Валентина Грамосли
Никола Стефанов
Автор: Жоел Померат
Режисер: Јуш Зидар
Сценограф: Валентин Светозарев
Костимограф: Благој Мицевски
Музика: Марјан Неќак
Светло дизајн: Јуш Зидар
Превод: Оливера Павловиќ
📷 Сашо Илковски
Народен Театар Битола
Следни дати: 13.03.2025
Карти:
Купете карти онлајн
